Adam Pinkas
.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
| ||
 major wojsk kolejowych | ||
| Data i miejsce urodzenia | 24 grudnia 1886 Siedlec | |
| Data i miejsce śmierci | 26 marca 1942 ZSRR | |
| Przebieg służby | ||
| Siły zbrojne |  Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie | |
| Jednostki | Batalion Zapasowy 3 Pułku Wojsk Kolejowych, 3 Pułk Kolejowy, 1 Pułk Saperów Kolejowych, 1 Batalion Mostów Kolejowych | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka, I wojna światowa | |
Adam de Pinkas (ur. 24 grudnia 1886 w Siedlcu, zm. 26 marca 1942 w ZSRR) – major wojsk kolejowych Wojska Polskiego.
Życiorys |
Urodził się 24 grudnia 1886 w Siedlcu w powiecie myślenickim[1][2]. Został absolwentem szkoły realnej[2].
Został żołnierzem c. i k. armii, brał udział w I wojnie światowej[2]. Został absolwentem kursu w szkole oficerów rezerwy saperów[2]. Po zakończeniu wojny, jako były oficer armii austriackiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia porucznika[3][2]. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej[2]. Był oficerem batalionu zapasowego 3 pułku wojsk kolejowych, istniejącego od 1919 do 1921. Został awansowany do stopnia kapitana w korpusie oficerów kolejowych ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5][2]. W 1923 był oficerem 3 pułku kolejowego w Poznaniu, w którym pełnił funkcję dowódcy 2 (VI) batalionu[6][2]. W 1924 był p.o. kwatermistrza w 1 pułku saperów kolejowych[7][2]. W tym samym roku przeszedł do 1 batalionu mostów kolejowych w Krakowie, gdzie w tym czasie był w składzie komitetu fundacyjnego chorągwi tej jednostki[8]. Został awansowany do stopnia majora w korpusie oficerów saperów kolejowych ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925[9][2]. Od 1927 był kwatermistrzem w 1 batalionie mostów kolejowych[10]. Z tego stanowiska 26 kwietnia 1928 został przeniesiony na stanowisko zastępcy delegata Sztabu Generalnego przy dyrekcji Polskich Kolei Państwowych Gdańsk w Bydgoszczy[11][12], a w tym samym roku widniał jako delegat w tej placówce[13][2]. W 1930 został przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu[2]. Został przeniesiony w stan spoczynku z dniem 30 czerwca 1931[2]. W 1934 jako major w stanie spoczynku w korpusie oficerów inżynieryjno-saperskich i łączności był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr V jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Targ[14][2].
Jako major rezerwy 18 października 1931 został wybrany prezesem oddziału Związku Strzeleckiego powiatu bydgoskiego[15].
W obliczu zagrożenia wybuchem konfliktu w 1939 objął kierownictwo kartoteki w Referacie „Zachód”[16]. Po wybuchu II wojnie światowej w trakcie kampanii wrześniowej był dowódcą oddziału saperów kolejowych w okolicach Kowla[2].
Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów i wywieziony w głąb ZSRR[2]. Po zawarciu układu Sikorski-Majski odzyskał wolność i wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, będąc majorem[1][2]. Zmarł 26 marca 1942[1]. Został pochowany na cmentarzu szpitalnym w kazachskim Wysokoje[1].
Przypisy |
↑ abcd Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 123.
↑ abcdefghijklmnopq Tadeusz Łaszczewski: Adam Pinkas. stankiewicze.com. [dostęp 2018-05-17].
↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 88.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 993.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 906.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 987.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 896.
↑ W dniu święta 1927 ↓, s. 55.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 639.
↑ W dniu święta 1927 ↓, s. 119.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 150.
↑ Przeniesienia i nominacje w garnizonie bydgoskim. „Dzień Bydgoski”. Nr 102, s. 11, 2 maja 1928.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 635.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 350, 945.
↑ Z walnego zebrania Zw. Strzeleckiego powiatu bydgoskiego. „Dzień Bydgoski”. Nr 243, s. 7, 22 października 1931.
↑ Łukasz Ulatowski: Odprawa zastępcy szefa Biura Wywiadu Oddziału II Sztabu Głównego z szefem wywiadu Korpusu Ochrony Pogranicza: Warszawa, 31 sierpnia 1939 r. – notatka służbowa, s. 16.
Bibliografia |
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- 1 Pułk Saperów Kolejowych. W dniu święta pułkowego. Kraków: Drukarnia Polska Franciszka Zemanka, 1927.
