Osiedle robotnicze na Górczynie
Osiedle robotnicze na Górczynie – jedno z pierwszych osiedli, jakie miasto Poznań zbudowało dla uboższych warstw społecznych po I wojnie światowej, celem złagodzenia wielkiego głodu mieszkaniowego, jaki dotykał rozwijające się wówczas miasto. Osiedle położone jest w kwartale ulic Głogowska – Krzywa – Andrzejewskiego.
Spis treści
1 Historia
2 Architektura
3 Zobacz też
4 Bibliografia
Historia |
Osiedle zaprojektował Jerzy Tuszowski, autor podobnej realizacji na Zagórzu, gdzie zaplanował osiedle socjalne. Kolonia robotnicza na Górczynie zrealizowana została w 1925.
Architektura |
Zewnętrzną zabudowę tworzą niewielkie dwukondygnacyjne bloki, a wewnątrz założenia posadowiono obiekty niższe. Umieszczenie domów wydziela niewielkie, zielone podwórka. Geometryczna forma osiedla przeciwstawiała się malowniczości wcześniejszych osiedli pruskich, jakie powstawały w Poznaniu, zwłaszcza dla warstw zamożniejszych (np. Sołacz). Domy pokryto spadzistymi dachami i pozbawiono większych ozdób, z uwagi na konieczność taniego budowania. Ograniczono się do gzymsów i naczółków.
Na jednej kondygnacji pomieszczono cztery mieszkania, złożone z pokoju i kuchni mieszkalnej. Na parterach przewidziano miejsca na sklepy i magazyny (jest tu też poczta). Całość założenia urbanistycznego dopinała szkoła i plac zabaw. Wspólne łazienki usytuowano nieco w bok od całego zespołu.
Osiedle do dnia dzisiejszego zachowało się w mocno niezmienionej formie, a część domów jest modernizowana z zachowaniem ich charakteru.
Zobacz też |
- Osiedla spółki Strzecha w Poznaniu
- Zespół domów przy ul. Promienistej w Poznaniu
- Ślum
- Osiedle socjalne na Zagórzu
- Podolany (Poznań)
- Johow-Gelände w Poznaniu
- Kaiser-Wilhelm-Anlage w Poznaniu
- Budynek Spar- und Bauverein w Poznaniu
Bibliografia |
Atlas architektury Poznania (praca zbiorowa), Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2008, s.82, ISBN 978-83-7503-058-7
Poznań – plan miasta i okolic 1:20.000, Wydawnictwo Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2004, ISBN 83-87157-01-5
|