Filip Nereusz Raczyński
Multi tool use
| ||
 | ||
 Nałęcz | ||
| Rodzina |
Raczyńscy herbu Nałęcz |
|
| Data urodzenia |
1747 |
|
| Data i miejsce śmierci |
1804 Rogalin |
|
| Ojciec |
Leon Raczyński |
|
| Matka |
Wirydiana Bnińska |
|
| Żona |
Michalina Raczyńska |
|
| Dzieci |
Edward Raczyński |
|
| Odznaczenia | ||
 | ||
Filip Nereusz Raczyński herbu Nałęcz (ur. 1747, zm. 1804 w Rogalinie[1]) – polski szlachcic, generał major wojsk koronnych, starosta mieściski (1764).
Spis treści
1 Życiorys
2 Życie prywatne
3 Przypisy
4 Bibliografia
Życiorys |
Urodził się w 1747 w rodzinie Leona Raczyńskiego herbu Nałęcz (1698–1755) i Wirydianny Bnińskiej herbu Łodzia (1718–1797)[1].
W młodości wiele podróżował. Zajmował się różnymi dziedzinami wiedzy. Opanował kilka języków. W wojsku nie służył.
Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwa poznańskiego[2]
Poseł na sejm 1768 roku z powiatu poznańskiego[3]. Jako poseł kościański na Sejmie Rozbiorowym 1773-1775 przystąpił do konfederacji Adama Ponińskiego.[4]
W 1776 kupił szefostwo regimentu dragonów fundacji Raczyńskich, który w 1779 został spieszony i przemianowany na 9 regiment pieszy, i uzyskał patent generała. W 1782 był posłem województwa poznańskiego poznańskim ponownie został posłem poznańskim[5]Poseł województwa poznańskiego na Sejm Czteroletni w 1790 roku[6]. W 1792 razem z częścią regimentu uczestniczył w wojnie przeciwko Rosji. Po zwycięstwie targowiczan nadal szefował regimentowi. Był konsyliarzem konfederacji targowickiej z województwa poznańskiego. [7]Szefostwo utracił w 1794 i osiedlił się w Głogowie. Gospodarował potem na swoich dobrach w Wielkopolsce. Zmarł w Rogalinie.
W 1777 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[8].
Życie prywatne |
Żonaty z Michaliną Raczyńską, córką Kazimierza Raczyńskiego. Był ojcem Edwarda i Atanazego[1].
Przypisy |
↑ abc Marek Jerzy Minakowski: Filip Nereusz Raczyński z Małyszyna h. Nałęcz (pol.). W: Wielka Genealogia Minakowskiego [on-line]. sejm-wielki.pl, 2017-04-15. [dostęp 2017-04-15].
↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 36.
↑ Wiadomości Warszawskie. 1768, nr 79, [b.n.s]
↑ Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 545-562.
↑ Dyaryusz seymu wolnego ordynaryinego warszawskiego szescio=niedzielnego Roru[!] Panskiego MDCCLXXXII, [b.n.s].
↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 315.
↑ Leon Wegner, Konfederacja województw wielkopolskich z roku 1792, Poznań 1863, s. 152-153.
↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 184.
Bibliografia |
- Henryk P. Kosk – Generalicja polska, tom II, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 2001, ISBN 83-87103-81-0
1 Rf okPK mjJDqf3Z
